Ολοένα και περισσότερο παρατηρείται μια στροφή στην οπτική με την οποία οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το φαγητό. Ως διαιτολόγοι ακούμε πολλές φορές ακραίες τακτικές και συμπεριφορές που εφαρμόζονται , ειδικά στην περίπτωση απώλειας βάρους.
Όλη αυτή η «σύγχυση» είναι πιθανό να πηγάζει από διάφορους παράγοντες όπως:
- Καταιγισμός πληροφοριών από «μη επιστημονικά» sites, που αναφέρουν tips ώστε να χαθούν «μαγικά» τα κιλά ή το λίπος. Αυτοί οι τρόποι είναι στην καλύτερη αναποτελεσματικοί, στη χειρότερη επικίνδυνοι.
- Απόψεις ανθρώπων-γνωστών μας, που προτείνουν εναλλακτικές απλά βασιζόμενοι στη δική τους εμπειρία.
- Τα πρότυπα του «ιδανικού» σώματος που συνέχεια προβάλλονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
- Η ανάγκη να ακολουθήσουμε κάτι εύκολο και γρήγορο με το οποίο θα δούμε γρήγορα τα αποτελέσματα που θέλουμε, ακυρώνοντας τον κλασσικό- παραδοσιακό αλλά αποτελεσματικό τρόπο του ισορροπημένου προγράμματος διατροφής και της ταυτόχρονης άσκησης.
Τα παραπάνω αποτελούν παράγοντες που έχουν οδηγήσει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων σε ακραίες και τοξικές συμπεριφορές σε σχέση με το φαγητό τους.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή και ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε σιγά σιγά κάποιες συμπεριφορές που όχι μόνο δεν μας βοηθούν αλλά μας βασανίζουν και δεν μας επιτρέπουν να ευχαριστηθούμε το φαγητό μας.
Η σωστή σχέση με το φαγητό, όπως και όλες οι σχέσεις, απαιτεί χρόνο, υπομονή και επιμονή. Μικρά βήματα τη φορά, θα κάνουν στο τέλος τη διαφορά..
Αρχικά ας αναλογιστούμε πως ως ζωντανοί οργανισμοί χρειαζόμαστε ενέργεια, την οποία την αντλούμε από το βασικό καύσιμό μας, το φαγητό μας. Επομένως το φαγητό κάθε τι παρά «εχθρός» μας θα πρέπει να είναι. Μας προσφέρει την απαραίτητη ενέργεια για να μπορούμε να είμαστε παραγωγικοί και να πραγματοποιούμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες. Παράλληλα, ως κοινωνικά όντα έχουμε συνδέσει το φαγητό μας και με συναισθήματα όπως χαρά, ευχαρίστηση, αλλά και με ανθρώπους, πολιτισμούς και παραδόσεις. Ποιος δεν χαίρεται να δοκιμάζει διαφορετικές κουζίνες από άλλες πόλεις και χώρες;
Τι συμβαίνει όμως και καταλήγουμε σε μια ατέρμονη μάχη με τη διατροφή μας?
Παρακάτω αναφέρονται ορισμένες τυπικές συμπεριφορές, οι οποίες δηλητηριάζουν την σχέση μας με το φαγητό….
- Υπερφαγικά επεισόδια – Ανεξέλεγκτη κατανάλωση τροφίμων
- Νηστεία πολλών ωρών για να μας τιμωρήσουμε επειδή φάγαμε “κάτι που δεν έπρεπε” ή για να πέσει γρηγορότερα η ζυγαριά.
- Υπερβολές στο γυμναστήριο για να κάψουμε περιττές θερμίδες.
- Απαγόρευση τροφίμων που σύμφωνα με τη γνώμη των πολλών πρέπει να μην καταναλώνονται ή αν καταναλωθούν «πρέπει» να νιώθουμε τύψεις.
- Αίσθημα αποτυχίας, όταν δεν βλέπουμε το αποτέλεσμα που προσμέναμε ή επειδή κάποια φορά «ξεφύγαμε» διατροφικά (Πολλοί θεωρούν ότι αν ξεφύγουν έστω και λίγο από το πρόγραμμα έχει αποτύχει όλη η προσπάθειά τους).
- Υπερβολική ενασχόληση με θερμίδες και γραμμάρια της τροφής μας.
Αναγνωρίζετε κάποια από αυτές? Πιθανότατα ναι. Και ως ένα βαθμό είναι λογικό.. Αντιμετωπίζοντας τες όμως σταδιακά, θα παρατηρήσετε θεαματικά για την ψυχολογία αλλά και την υγεία σας αποτελέσματα.
Κάποια tips όπως:
- Προγραμματισμός γευμάτων: Φροντίζουμε να μην έχουμε άστατο πρόγραμμα στα γεύματά μας αλλά να υπάρχει μια συνέπεια.
- Προετοιμασία γευμάτων: Όπως για όλους τους στόχους μας, έτσι και για την επίτευξη υγιούς σχέσης με το φαγητό μας, χρειάζεται μια πειθαρχία και διάθεση να προσπαθήσουμε. Το να αφιερώνουμε χρόνο για να προετοιμάσουμε τα γεύματα της ημέρας μας, αποτελεί μια τακτική που θα μας βοηθήσει πολύ. Αρχικά, θα μειώσει την πιθανότητα να καταλήξουμε σε εύκολες και θερμιδογόνες λύσεις. Επίσης, θα βοηθήσει στον καλύτερο έλεγχο της πείνας μας και άρα των επόμενων γευμάτων μέσα στην ημέρα.
- Εστίαση στα φυσικά σημάδια που μας στέλνει το σώμα μας: Το σώμα μας είναι ρυθμισμένο να μας ενημερώνει για το πότε πεινάει πραγματικά, αλλά και για το πότε νιώθει χορτάτο. Επομένως πρέπει να εξασκηθούμε ώστε να καταναλώνουμε τροφή όταν πραγματικά πεινάμε και όχι για συναισθηματικούς λόγους ή λόγους ανίας. Στόχος είναι να σταματάμε το φαγητό όταν νιώθουμε μεν χορτάτοι, χωρίς παράλληλα να είμαστε φουσκωμένοι-σκασμένοι.
- Μέτρο-ισορροπία: Δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» τρόφιμα. Όντως, υπάρχουν τρόφιμα που αποτελούν πιο θρεπτικές και υγιεινές επιλογές όταν καταναλώνονται σε καθημερινή βάση. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε κάποιες μέρες να καταναλώσουμε και τα τρόφιμα που θεωρούνται «ανθυγιεινά». Όταν καταναλώνονται με μέτρο και χωρίς στέρηση, δεν μπορούν να μας βλάψουν. Όλο το ζήτημα είναι στο να κατανοήσουμε πως καλώς ή κακώς και η διατροφή αποτελεί βασικό θεμέλιο για την υγεία μας, επομένως για δικό μας όφελος, καλό θα ήταν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας να στηρίζεται σε αυτά τα θρεπτικά τρόφιμα τα οποία κατ’ επέκταση συμβάλλουν στην καλύτερη υγεία μας. Αυτό δεν πρέπει να γίνεται με το ζόρι, αλλά επειδή όντως αγαπάμε τον εαυτό μας και τον θέλουμε υγιή και δυνατό. Αν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με αυτόν τον τρόπο τα τρόφιμα, θα αντιληφθούμε την αξία του μέτρου και θα σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε το φαγητό με φόβο.
- Αποφυγή σύγκρισης: Πρέπει να αντιληφθούμε πως ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, με διαφορετικές ανάγκες και ο οργανισμός μας δεν αντιδρά το ίδιο ακόμη και αν τα ερεθίσματα είναι τα ίδια που δέχεται και κάποιος άλλος. Γι’ αυτό πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας, να του δίνουμε τον απαραίτητο χρόνο και να υπακούμε στις ανάγκες του.
- Όχι στη λογική άσπρο-μαύρο: Το να φάμε μία σοκολάτα ή κάτι που λιγουρευτήκαμε και δεν υπήρχε στο πρόγραμμα, δεν είναι «έγκλημα» και σίγουρα δεν ακυρώνει την όλη μας προσπάθεια. Επομένως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη εκείνη τη στιγμή συναισθήματα όπως τύψεις και ενοχές, να νιώσουμε χαρούμενοι και ευχαριστημένοι που φάγαμε αυτό που θέλαμε και να συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας.
Η σχέση μας με το φαγητό είναι προσωπική, μοναδική και απαιτεί τακτική δουλειά για να τη διατηρήσουμε υγιή. Μπορεί να μας φαίνεται ακατόρθωτο να διορθώσουμε την κακή σχέση μας με το φαγητό, παρόλα αυτά είναι δυνατόν να φτάσουμε σε μια κατάσταση στην οποία το φαγητό δεν θα μας ελέγχει πλέον και αντί αυτού θα τροφοδοτεί τη συνολική μας ευημερία…
Καθώς περιηγούμαστε στη σχέση μας με το φαγητό, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι το φαγητό δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό. Είναι οι ετικέτες που βάζουμε σε αυτό που του δίνουν δύναμη. Μια υγιής, καλή σχέση με το φαγητό σημαίνει να αποδεχόμαστε όλα τα τρόφιμα χωρίς περιορισμούς, να βλέπουμε την αξία τους πέρα από τις θερμίδες και να θυμόμαστε ότι η αξία μας ως άνθρωποι δεν καθορίζεται από τα τρόφιμα που τρώμε.
Επιμέλεια άρθρου: